na podstawie "Chamowa" oraz poezji Mirona Białoszewskiego
scenariusz i reżyseria - Anna Retoruk
scenografia - Justyna Banasiak
muzyka - Paweł Sowa
wizualizacje - Michał Matoszko
ruch sceniczny - Karolina Garbacik
reżyseria światła - Magdalena Grundwald

Obsada:
Miron, Teresa Amerykańska, Sąsiadka - Jolanta Kęćko
Miron - Zdzisław Reczyński
Miron - Mateusz Drozdowski

Głównym bohaterem spektaklu „Dziady po Białoszewskim” jest jeden z najwybitniejszych polskich twórców awangardowych XX wieku, poeta, prozaik, dramatopisarz i aktor teatralny – Miron Białoszewski.

Twórczość Białoszewskiego – poety poszukującego wartości w eksperymencie lingwistycznym – dała wyraz odkrywczej refleksji egzystencjalnej. Jednostkowe doświadczenie lingwistyczne odsłoniło doświadczenie rzeczy ostatecznych, zaś językowa gra stała się lustrem indywidualności i „osobności” człowieka. Tak rozumiana myśl egzystencjalna stanowi jedną z najistotniejszych inspiracji „Dziadów po Białoszewskim”.  

Akcja spektaklu rozgrywa się po śmierci Mirona, w jego warszawskim mieszkaniu przy ul. Lizbońskiej. Przestrzeń pokoju autora staje się swoistym mikrokosmosem. Opuszczoną kawalerkę odwiedzają dawni znajomi pisarza, którzy poprzez wspominki ponownie uruchamiają tętno tego miejsca. Białoszewski „powraca do siebie” za pośrednictwem świata rzeczy. Opuszczona przestrzeń i pozostawione w niej przedmioty zaczynają mówić jego głosem. Fotografie, książki, świątki, nagrania magnetofonowe wskrzeszają postać poety.

Spektakl „Dziady po Białoszewskim” to opowieść o osobliwości Mirona artykułującej się poprzez poszukiwanie relacji pomiędzy „ja” duchowym a „ja” fizycznym. To opowieść o nieustannym sprawdzaniu siebie wobec świata, a także o podejmowanej przez bohatera próbie zmierzenia się z rzeczywistością i sobą samym, a w konsekwencji – z własną twórczością.

Scenariusz spektaklu powstał w oparciu o dziennik „Chamowo” oraz wiersze z  tomu „Odczepić się”, pochodzące z okresu przeprowadzki poety z kamienicy przy Placu Dąbrowskiego do bloku na Saskiej Kępie. Połączenie form prozatorskich i poetyckich nie jest tu przypadkowe. Stanowi odzwierciedlenie Mironowskiego, dualistycznego sposobu postrzegania świata. Proza oddaje to, co rzeczywiste i codzienne, zaś poezja to, co metafizyczne. Tym sposobem spektakl „Dziady po Białoszewskim” realizuje egzystencjalną myśl pisarza o niejednoznacznej relacji pomiędzy codziennością a metafizycznością.

Czas trwania - 65 min.
Prapremiera - 14 listopada 2015

NAGRODY:

• NAGRODA TAJNEGO JURORA na VII Festiwalu Teatrów Ożywionej Formy "Maskarada" w Rzeszowie, 2016
• NAGRODA dla ANNY RETORUK za adaptację tekstów Mirona Białoszewskiego i reżyserię opartego na nich przedstawienia "Dziady po Białoszewskim", przyznana przez Komisję Artystyczną II edycji Konkursu na Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Polskiej "Klasyka Żywa", 2017

Autor trailera: Krzysztof Kiziewicz

W spektaklu wykorzystano nagrania głosu Mirona Białoszewskiego ze zbiorów fonicznych Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza w Warszawie oraz zdjęcia Mirona Białoszewskiego autorstwa Tadeusza Sobolewskiego i Henryka Rosiaka.